مسأله 1102. کفّارات معیّنه عبارتند از:
الف. کفّارۀ قسَم بر برائت العیاذ باللّه؛
ب. برخی از کفّارات مربوط به روزۀ ماه رمضان.
توضیح موارد فوق، در مسائل بعد بیان می‌شود.

مسأله 1103. کفّارۀ کسی که العیاذ باللّه به برائت از خداوند متعال یا پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) یا دین خدا یا امامان معصوم0 قسم خورده و با قسمش مخالفت نماید،[1] طعام دادن به ده فقیر است و اگر از اطعام ده فقیر ناتوان باشد، باید استغفار نماید.

مسأله 1104. در موارد ذیل - که مربوط به روزۀ‌ ماه مبارک رمضان است - فرد باید یک مدّ طعام - که تقریباً 750 گرم است - به فقیر تحویل داده و به ملکیّت او درآورد و مجرّد سیر کردن فقیر کافی نیست:
1. کسی که روزۀ قضای ماه مبارک رمضان را تا ماه رمضان سال بعد نگیرد (با توضیحی که در فصل روزه بیان شد)؛ کفّاره در این مورد، «کفّارۀ تأخیر» نام دارد.
2. مریضی که نمی توانسته روزه بگیرد و بیماری او تا سال آینده استمرار داشته است (با توضیحی که در فصل روزه بیان شد)؛ کفّاره در این مورد، «فدیۀ سالانه»[2] نام دارد.
3. چهار گروه (پیرمرد و پیرزن، کسی که مبتلا به بیماری است که زیاد تشنه می­شود، زن حامله و زن شیرده) با توضیحی که در فصل روزه بیان شد؛ کفّاره در این موارد، «فدیۀ روزانه» نام دارد.