مسأله 1055. مقدار زکات فطره برای هر نفر «یک صاع» یا «چهار مُدّ» - تقریباً «3» کیلوگرم - از خوراکی­های معمول و رایج[1] در محلّش،[2] مانند گندم یا جو یا خرما یا کشمش یا برنج یا نان می‌باشد که باید به مستحقّ داده شود و اگر به جای آن قیمتش را بدهد نیز، کافی است؛ ولی احتیاط لازم آن است که از خوراکی­هایی که در شهر یا روستایش معمول و رایج نیست ندهد، هرچند گندم یا جو یا خرما یا کشمش باشد.

مسأله 1056. ملاک در پرداخت قیمت یک صاع طعام بابت زکات فطره، قیمت طعام در شهر یا روستایی است که در آن زکات فطره کنار گذاشته شده و عزل می‌شود؛ مثلاً اگر فردی که ساکن شهر تهران است شخصی را که ساکن شهر مشهد است وکیل در کنار گذاشتن و عزل زکات فطره بر اساس قیمت گندم نماید، ملاک قیمت متعارف گندم در مشهد (شهر وکیل، نه موکّل) است.

مسأله 1057. اگر انسان از جنسی که قیمتش دو برابر قیمت معمولی آن است، مثلاً از برنج مرغوبی که قیمت آن دو برابر قیمت برنج معمولی است، نصف صاع بدهد کافی نیست، بلکه اگر آن را به قصد قیمت فطریه هم بدهد کفایت نمی‌کند.