مسأله 854. هر گاه در شهر یا روستای فرد، مستحقّی یافت نشود، می‌تواند خمس اموالش را به شهر یا روستای دیگر ببرد؛ بلکه اگر در شهر یا روستای خودش مستحقّ باشد، در صورتی که سهل‌انگاری در پرداخت خمس محسوب نشود نیز می‌تواند خمس اموالش را به شهر یا روستای دیگر ببرد تا به مستحقّین آن شهر یا روستا بدهد؛ البتّه، در هر دو صورت، نمی‌تواند مخارج انتقال آن را از خمس بردارد و اگر آن مال بدون تفریط و کوتاهی در نگهداری آن تلف شود، لازم است خمس باقیماندهٔ اموالش را بپردازد و چنانچه کوتاهی کرده، علاوه بر پرداخت خمس باقیماندهٔ اموال، خمس مال تلف شده را نیز ضامن است؛ امّا اگر خمس را از مالش جدا کرده و با رعایت شرایط به وکالت از مستحقّ یا حاکم شرع یا نمایندۀ وی آن را قبض نموده، خمسش ادا شده است و اگر بعد از آن، این خمس را با اجازه یا دستور موکلّش به شهر‌ دیگر ببرد و تلف شود، در صورتی که در نگهداری آن کوتاهی نکرده باشد، ضامن نیست.
و اگر خمس مالش را با حاکم شرع یا نمایندهٔ وی دستگردان یا مصالحه کرده و به عنوان دین و بدهی به ذمّه گرفته است، چنانچه مالی که قصد ادای بدهیش را از آن داشته تلف شود، بریء الذمّه نمی‌شود و به مبلغ خمس بدهکار است.