مسأله 812. فردی که از دیگری طلبی دارد که سررسید آن فرا رسیده و می­تواند[1] بدون مشقّت زیادی که معمولاً تحمّل نمی‌شود (حرج)، آن را از بدهکار دریافت نماید، چنانچه طلب مذکور کسری مخارج سال وی را در حدّ شأن تأمین می­کند، فقیر نیست؛
این حکم در جایی که طلب مدّت­دار است و فعلاً قابل وصول نیست، ولی فرد می­تواند آن را به صورت نقد بفروشد و پول فروش آن کسری مخارج سال وی را در حدّ شأن تأمین می­نماید، نیز جاری است.