مسأله 505. استعمال مواد مخدّر در صورتی که دارای ضرر و زیان فوق‌العاده و مهمّی باشد، حرام است؛ چه اینکه ضرر به دلیل اعتیاد دائم حاصل شود یا غیر آن، بلکه احتیاط واجب آن است که مطلقاً - حتّی در صورتی که ضرر مهمّی ندارد - از آن پرهیز شود.
در حکم فوق، فرقی بین مواد مخدّر سنّتی مانند تریاک، هروئین، حشیش، ماری‌جوانا و مواد مخدّر صنعتی مانند شیشه، کریستال، کراک، اکستازی نیست.

مسأله 506. کشیدن سیگار یا قلیان یا چُپُق یا پیپ برای فردی‌که تازه به آن رو آورده، اگر موجب ضرر و زیان فوق‌العاده و مهمّی مثل نقص عضو - هرچند در آینده - باشد، حرام است؛ أعم از اینکه آن ضرر برای فرد، معلوم و یقینی یا مورد اطمینان باشد یا گمان به ضرر داشته باشد یا احتمال عقلایی ضرر بدهد، طوری که چنین احتمالی موجب ترس برایش­ شود.

امّا اگر ایمن از ضرر و زیان شدید باشد، هرچند بدین جهت که کمتر می‌کشد، حرام نیست، ولی بهتر ترک آن است.

مسأله 507. کسی که به سیگار کشیدن (یا کشیدن قلیان یا چپق یا پیپ) عادت نموده، اگر ادامه‌ دادن بر استعمال آن، موجب‌ ضرر فوق‌العاده و مهمّی همچون نقص یا از کار افتادن عضو باشد، باید از آن دست‌ بردارد و سیگار کشیدن و مانند آن ‌را ترک نماید؛ مگر آنکه ترک سیگار یا قلیان و مانند آن‌، موجب ضرر دیگری شود - همانند ضرر حاصل از سیگار کشیدن یا شدیدتر از آن - یا آنکه ترک سیگار برای او بسیار سخت و دشوار باشد، به حدّی که معمولاً قابل تحمّل نیست (حَرَج).

مسأله 508. سیگار یا قلیان کشیدن در اماکن عمومی و اجتماعات مانند مساجد و حسینیه­ها یا وسائل نقلیه عمومی در صورتی که ضرر قابل توجّه برای دیگران داشته باشد جایز نیست و در ملک شخصی دیگری نیز، بدون رضایت وی جایز نمی­باشد.