امر به معروف و نهی از منکر در میان دستورات اسلامی و واجبات الهی، جایگاه ویژه­ای دارد تا آنجا که در این رابطه قرآن کریم می‌فرماید:
«وَلْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَی الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَأُولٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ».[1]
«لازم است در میان شما اُمّت اسلامی، گروهی مردم را به کارهای نیک دعوت کنند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند و آنان رستگاران­اند».

«الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَلِلهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ».[2]
«آنان که چون در زمین قدرت و سُلطه یابند نماز بر پا می­دارند و زکات می‌پردازند و به معروف فرمان می­دهند و از منکر باز می­دارند و عاقبت امور از آنِ خداوند است».

«کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ...».[3]
«شما (مسلمانان حقیقی) بهترین امّتی هستید (یا بوده‌اید) که برای مردم ظاهر شده‌اند، به وظیفۀ امر به معروف و نهی از منکر عمل می­کنید و ایمان به خداوند متعال دارید...».

در حدیث نقل شده که امام باقر فرمودند: «... همانا امر به معروف و نهی از منکر، راه پیامبران و روش صالحان و شیوۀ نیکوکاران است. این فریضه، فریضۀ بزرگی است که واجبات دیگر تنها در سایۀ آن بر پا می­گردند. تنها این فریضه است که به واسطۀ آن، راه­ها امن می­شود[4] و در پرتوی آن، درآمدها حلال می­شود و حقوق و اموال به زور گرفته شده به صاحبانش بر‌گردانده می­شود و زمین آباد می­شود و از دشمنان اسلام انتقام گرفته می­شود و تمام کارها (بر اساس عدل) سامان می‌پذیرد...».[5]
روایت شده که امیر المؤمنین فرمودند: «قِوام شریعت به امر به معروف و نهی از منکر و بر پا داشتن حدود الهی است».[6]
در حدیث نقل شده است که امیر المؤمنین فرمودند: «... هر کس سه خصلت داشته باشد، دنیا و آخرتش سالم بماند: امر به معروف نماید و خود به آن عمل کند و نهی از منکر کند و خود از آن باز ایستد و بر حدود الهی پاسداری و محافظت نماید...».[7]