مسأله 291. اگر شخص معتکف، اعتکافش را با انجام یکی از مبطلاتی که در مسائل پیش ذکر شد، باطل کند، اگر اعتکاف واجب معیّن باشد، بنابر احتیاط واجب، باید اعتکاف را قضا کند و اگر در اعتکاف واجب غیر معیّن باشد، مثل آنکه اعتکاف را بدون آنکه در وقت معیّنی باشد نذر کند، واجب است که اعتکاف را دوباره از سر گیرد؛ امّا اگر در اعتکاف مستحب باشد و بعد از پایان روز دوّم، اعتکاف را باطل کند، بنابر احتیاط واجب اعتکاف را قضا کند و اگر قبل از اتمام روز دوّم، اعتکاف مستحب را باطل کند، چیزی بر عهدۀ او نیست و قضا ندارد.

شایان ذکر است، اگر طبق توضیحات مسألۀ «285»، اعتکاف فرد مشروط باشد، با انجام مبطل اعتکاف، قضا یا از سر گرفتن - هیچ کدام- لازم نیست.

مسأله 292. اگر زنی که معتکف شده بعد از‌ پایان روز دوّم اعتکاف، حائض شود، واجب است فوراً از مسجد خارج شود و قضای اعتکاف بر او بنابر احتیاط واجب، لازم می‌‌باشد؛ مگر آنکه اعتکافش با توضیحات مسألۀ «285»، مشروط باشد.[1]

مسأله 293. قضای اعتکاف واجب، واجب فوری نیست؛ ولی نباید قضای آن را به حدّی تأخیر اندازد که سهل‌انگاری در ادای واجب حساب شود و احتیاط مستحب است که آن را فوراً قضا کند.

مسأله 294. اگر معتکف در بین اعتکافی که به سبب نذر یا قسم یا عهد یا سپری شدن دو روز اوّل اعتکاف واجب شده، بمیرد، بر ولیّ او (پسر بزرگ­‌تر) قضای اعتکاف، واجب نیست، هرچند احتیاط مستحب است که اعتکاف متوفّیٰ را قضا کند.[2]