مسأله 211. بعد از مرگ پدر، پسر بزرگ‌تر، بنابر احتیاط لازم باید قضای روزۀ ماه رمضان او را با توضیحی که در فصل (نماز قضای پدر) بیان شد، به‌جا آورد؛ البتّه، اگر به جای هر روز روزهٔ قضا، یک مُدّ (تقریباً 750 گرم) طعام به فقیر داده شود، کافی است[1] و در این صورت، قضای روزه‌‌های پدر، بر پسر بزرگتر واجب نیست؛ ولی اگر میّت وصیّت کرده که برای روزه‌هایش اجیر بگیرند، دادن طعام کافی نیست و در این صورت، باید از ثلث مال او برای روزه‌های قضایش، فردی را اجیر کنند.[2]

مسأله 212. اگر پدر غیر از روزۀ ماه رمضان، روزۀ واجب دیگری مانند روزۀ نذر را نگرفته باشد یا برای قضای روزه اجیر شده و نگرفته باشد، قضای آن بر پسر بزرگ‌تر لازم نیست.

مسأله 213. بعد از مرگ مادر احتیاط مستحب است پسر بزرگ‌تر، قضای روزۀ ماه رمضان او را به تفصیلی که در جلد اول فصل (نماز قضای پدر) بیان شد، به‌جا آورد؛ همچنان که کافی است به جای هر روز یک مُدّ (تقریباً 750 گرم) طعام به فقیر بدهد، ولی اگر مادر وصیّت کرده که برای روزه‌هایش اجیر بگیرند، دادن طعام کافی نیست و در این صورت، باید از ثلث مال مادر برای روزه‌‌های قضایش، فردی را اجیر کنند.