مسأله 38. اگر غیر از روزۀ ماه رمضان، روزۀ معیّن دیگری بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر کرده باشد که روز معیّنی را روزه بگیرد، وقت نیّت آن همانند نیّت روزۀ ماه رمضان است. بنابراین، آخرین وقت نیّت آن برای شخص ملتفت، بنابر احتیاط واجب هنگام اذان صبح است به این معنا که بنابر احتیاط واجب، باید هنگام صبح، امساک او همراه با قصد روزه باشد و نیّت را از این زمان تأخیر نیندازد.

امّا اگر نداند که روزۀ آن روز بر او واجب است یا فراموش کند و قبل از ظهر یادش بیاید، چنانچه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و نیّت کند، روزۀ او صحیح است و اگر بعد از اذان ظهر یادش بیاید، بنابر احتیاط واجب، بقیّۀ روز را به قصد قربت مطلقه امساک کند و روزۀ آن روز را نیز قضا نماید.

مسأله 39. کسی که قبل از اذان صبح در روزۀ واجبی که زمانش معیّن است، غیر از روزۀ ماه رمضان، بدون نیّت روزه خوابیده، اگر قبل از ظهر بیدار شود و نیّت کند، روزۀ او صحیح است و اگر بعد از ظهر بیدار شود، بنابر احتیاط واجب بقیّۀ روز را به قصد قربت مطلقه، امساک کند و روزۀ آن روز را نیز قضا نماید.