کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (1) (چاپ 1403)
جستجو در:
نماز استخاره ←
→ نماز غفیله
نماز اوّل ماه
مسأله 2076. از جمله نمازهای مستحبی خواندن دو رکعت نماز، در روز اوّل هر ماه قمری میباشد که آن را «نماز اوّل ماه» مینامند.
کیفیّت انجام آن به این گونه است که نمازگزار در رکعت اوّل این نماز، بعد از حمد، سی مرتبه سورۀ «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَد» و در رکعت دوّم بعد از حمد، سی مرتبه سورۀ «إِنّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْر» بخواند و بعد از نماز به مقدار توانایی صدقه بدهد و خواندن این نماز در هر وقت از روز اوّل ماه جایز است.
همچنین، خواندن آیات ذیل بعد از این نماز، مستحب شمرده شده است:
«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ وَما مِنْ دابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إلّا عَلَی اللّهِ رِزْقُها وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَمُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فِی کِتابٍ مُبینٍ؛ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ وَإنْ یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إلّا هُوَ وَإنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلا رادَّ لِفضْلِه یُصیٖبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَهُوَ الغَفُورُ الرَّحیٖمُ؛[1] بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ سَیَجْعَلُ اللّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً ما شاءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ حَسْبُنا اللّهُ وَنِعْمَ الوَکیٖلُ وَاُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللّهِ إِنَّ اللّهَ بَصیٖرٌ بِالعِبادِ لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمیٖنَ رَبِّ إِنّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیٖرٌ رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَأَنْتَ خَیْرُ الوارِثیٖنَ».
کیفیّت انجام آن به این گونه است که نمازگزار در رکعت اوّل این نماز، بعد از حمد، سی مرتبه سورۀ «قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَد» و در رکعت دوّم بعد از حمد، سی مرتبه سورۀ «إِنّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْر» بخواند و بعد از نماز به مقدار توانایی صدقه بدهد و خواندن این نماز در هر وقت از روز اوّل ماه جایز است.
همچنین، خواندن آیات ذیل بعد از این نماز، مستحب شمرده شده است:
«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ وَما مِنْ دابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إلّا عَلَی اللّهِ رِزْقُها وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَمُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فِی کِتابٍ مُبینٍ؛ بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ وَإنْ یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إلّا هُوَ وَإنْ یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلا رادَّ لِفضْلِه یُصیٖبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَهُوَ الغَفُورُ الرَّحیٖمُ؛[1] بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیٖمِ سَیَجْعَلُ اللّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً ما شاءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ حَسْبُنا اللّهُ وَنِعْمَ الوَکیٖلُ وَاُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللّهِ إِنَّ اللّهَ بَصیٖرٌ بِالعِبادِ لا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنّی کُنْتُ مِنَ الظّالِمیٖنَ رَبِّ إِنّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقیٖرٌ رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَأَنْتَ خَیْرُ الوارِثیٖنَ».
[1]. در بعضی از نسخههای روایی، بین بِسْمِ اللّه دوّم و سوّم به جای آیۀ 104 سورۀ یونس، آیۀ 17 سورۀ انعام آمده است: «وَإِنْ یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلا کاشِفَ لَهُ إِلّا هُوَ وَإِنْ یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدیٖرٌ».