مسأله 1873. مستحب است انسان نمازهای یومیّه را با جماعت بخواند. در روایات معتبره وارد است نماز با جماعت، بیست و پنج درجه افضل از نماز فرادیٰ است و این امر در نماز صبح و مغرب و عشاء، خصوصاً برای همسایۀ مسجد و کسی که صدای اذان مسجد را می‏شنود، بیشتر سفارش شده است. همین طور، مستحب است سایر نمازهای واجب را با جماعت بخوانند، ولی بنابر احتیاط واجب خواندن نماز طواف و نماز آیات در غیر خورشید و ماه گرفتگی به جماعت صحیح نمی‌باشد. همچنین، اگر نماز امام و مأموم در نوع با هم مختلف باشند، به جماعت خواندن آن مشروع نیست. به عنوان مثال، اقتدای نماز یومیّه به نماز آیات یا نماز طواف و بر عکس آن صحیح نیست.

مسأله 1874. مستحب است انسان صبر کند که نماز را با جماعت بخواند و نماز جماعتی را که مختصر بخوانند از نماز فرادیٰ که آن را طول بدهند، بهتر می‏باشد و نیز نماز جماعت از نماز اوّل وقت که فرادیٰ - یعنی تنها - خوانده شود بهتر است، ولی بهتر بودن نماز جماعت در غیر وقت فضیلت نماز، از نماز فرادیٰ در وقت فضیلت آن، معلوم نیست.

مسأله 1875. حاضر نشدن به نماز جماعت از روی بی­اعتنایی جایز نیست و سزاوار نیست که انسان بدون عذر نماز جماعت را ترک کند.

مسأله 1876. اگر امام یا مأموم بخواهد نماز فریضه را که با جماعت خوانده، دوباره با جماعت بخواند، دوباره خواندن آن رجاءً (به امید ثواب) مانعی ندارد، هرچند مستحب بودنش ثابت نیست و اقتدای مأمومی که نماز واجبش را نخوانده به امام جماعتی که برای بار دوّم نمازش را می‌خواند، رجاءً مانعی ندارد، ولی بنابر احتیاط واجب، مأموم نمی‌‌تواند به این نماز اکتفا نماید.[1]

مسأله 1877. کسی که در نماز به حدّی وسواس دارد که موجب باطل شدن نمازش می‏شود و فقط در صورتی که نماز را با جماعت بخواند، از وسواس راحت می‏شود، باید نماز را با جماعت بخواند.[2]

مسأله 1878. اگر پدر یا مادر به فرزند خود امر کند که نماز را با جماعت بخواند، احتیاط مستحب است که نماز را به جماعت بخواند؛ البتّه، اگر امر و نهی پدر یا مادر از روی دلسوزی نسبت به فرزند باشد و مخالفتش موجب اذیّت آنان شود، مخالفت نمودن فرزند حرام می‌باشد.

مسأله 1879. وقتی که جماعت بر پا می‏شود، مستحب است کسی که نمازش را فرادیٰ خوانده، دوباره آن را با جماعت بخواند و اگر بعد بفهمد که نماز اوّلش باطل بوده، نماز دوّم او کافی است.

مسأله 1880. موقعی که امام جماعت نماز یومیّه می‏خواند، هر کدام از نمازهای یومیّه را می‏توان به او اقتدا کرد.

مسأله 1881. نماز قضا را می­توان با جماعت خواند، چه نماز امام جماعت ادا باشد یا قضا و لازم نیست هر دو یک نماز را بخوانند، مثلاً اگر نماز قضای صبح را با نماز ظهر یا عصر امام بخواند، اشکال ندارد؛ البتّه، لازم است نماز قضایی که امام جماعت می‌‌خواند نماز قضای حتمی باشد. بنابراین، اگر امام جماعت قضای نماز یومیّه خود یا شخص دیگری را که قضا شدن آن نماز یقینی باشد می‏خواند، می‏توان به او اقتدا کرد، ولی چنانچه نماز خود یا شخص دیگری را احتیاطاً به‌جا می‏آورد، اقتدا به او بنابر احتیاط واجب جایز نیست؛ مگر آنکه نماز مأموم هم احتیاطی باشد و سبب احتیاط امام، سبب احتیاط مأموم نیز باشد؛ مثل آنکه هر دو به علّت احتمال در اشتباه مشترکی نسبت به قبله در نماز یا نمازهای قبل، آنها را دوباره می‏خوانند یا آنکه برای احتمال در نجس بودن آبی که مشترکاً از آن وضو گرفته­اند آن را دوباره می‏خوانند[3] و در مثال­های مذکور اگر مأموم علاوه بر جهت احتیاط امام، جهت یا جهات دیگری هم برای احتیاطش باشد، مثل اینکه احتمال می­دهد در نماز رکنی را ترک کرده یا در مکان غصبی نماز خوانده باشد، باز هم می‌تواند در این نماز، به او اقتدا کند.
شایان ذکر است، اگر امام و مأموم (یا مأمومین) برای یک میّت نماز قضای احتیاطی می‌خوانند، لازم نیست سبب احتیاط همه یکی باشد و همین‌ که به قصد به‌جا آوردن نمازهای قضای آن میّت نماز بخوانند، کافی است.[4] و نیز برای مأمومی که نمی‌‌داند نماز قضایی که امام جماعت می‌‌خواند قضای یقینی است یا قضای احتیاطی و احتمال عقلایی می­دهد که نماز‌ امام قضای یقینی است، تحقیق واجب نیست.

مسأله 1882. مأمومی‌ که ‌نماز قضای احتیاطی می­خواند‌ (یعنی بنابر احتیاط ‌واجب یا احتیاط مستحب، ‌نماز قضا ‌می­خواند)، ‌‌نمی­تواند بنابر احتیاط ‌لازم، واسطۀ اتّصال ‌در صفوف نماز جماعت باشد، مگر برای کسی که نماز قضای احتیاطی می­خواند و شبیه خودش در جهت احتیاط می‌باشد­ یا آنکه امام جماعت و مأمومین همه برای یک میّت نماز قضا بخوانند، که توضیح هر دو مورد در مسأله قبل بیان شد.
شایان ذکر است، مأمومی که می‌خواهد نماز قضا بخواند و نمی­داند نماز کسانی که واسطۀ اتّصال او به امام جماعت هستند نماز قضای یقینی است یا نماز قضای احتیاطی، ولی احتمال عقلایی می­دهد که نماز‌ آنان یقینی است، لازم نیست از آنان سؤال کند یا در این مورد تحقیق و تفحّص نماید.

مسأله 1883. فرد نمی‌تواند نماز مستحبی را که از ابتدا مستحب بوده به جماعت بخواند (البتّه این حکم در بعضی از موارد بنابر احتیاط واجب است)، ولی نماز استسقاء - که برای آمدن باران خوانده می‌شود - را می‌توان با جماعت خواند. همچنین، می‌توان نمازی را که واجب بوده و به جهتی مستحب شده، با جماعت خواند؛ مانند نماز عید فطر و قربان که در زمان حضور امام(علیه السلام) واجب بوده و به علّت غایب شدن ایشان مستحب می‏باشد.

مسأله 1884. اگر انسان نداند نمازی را که امام می‏خواند نماز واجب یومیّه است یا نماز مستحب، نمی‏تواند به او اقتدا کند.