مسأله 1854. اگر پدر نمی‌توانسته قضای نماز را - هرچند با عمل به وظیفۀ نماز اضطراری مثل نماز نشسته یا خوابیده در صورتی که نمی‌توانسته ایستاده نماز بخواند - انجام دهد و در همان حال ناتوانی فوت شده است، قضای آن بر پسر بزرگ‌تر واجب نیست.[1]

مسأله 1855. پدری که مبتلا به آلزایمر و فراموشی بوده، ولی عرفاً مجنون محسوب نمی‌گردیده و به جهت فراموشی نمازش را نمی­خوانده یا می­خوانده ولی باطل محسوب می­شده، در صورتی که بعداً توانایی قضای آنها را داشته - مثل اینکه آلزایمر او موقّت یا دوره­ای بوده و می­توانسته پس از برطرف شدن عذر آنها را قضا نماید و قضا نکرده - بنابر احتیاط واجب قضای نمازهای وی بر پسر بزرگ‌تر واجب است؛ امّا اگر بعداً نیز توانایی از قضا نداشته است - مثل اینکه آلزایمر او از نوع حادّ و دائمی بوده است - قضای نمازهای مذکور بر پسر بزرگ‌تر واجب نیست.