مسأله 1549. اگر نمازگزار قبل از قرائت یا پیش از آنکه به اندازۀ رکوع خم شود، یادش بیاید که اذان و اقامه یا تنها اقامه را فراموش کرده، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشکند، بلکه اگر پیش از تمام شدن نماز یادش بیاید که آنها را فراموش کرده، مستحب است برای گفتن آنها نماز را بشکند؛ البتّه، مراتب این استحباب با هم متفاوت است، هر چه زودتر در اثنای نماز یادش بیاید، شکستن نماز جهت خواندن اذان و اقامه یا اقامه، فضیلت بیشتری دارد.
شایان ذکر است، این حکم بنابر احتیاط واجب در موارد ذیل جاری نمی­شود:
1. اذان تنها را فراموش کرده باشد.
2. ­­بعضی از قسمت‌های آنها را فراموش کرده باشد.
3. بعضی از شرایط آنها را فراموش کرده باشد.
4. جایی که آنها را عمداً ترک کرده باشد.
5. جایی که آنها را فراموش کرده و بین نماز یادش آمده، ولی از خواندن آنها منصرف گردیده یا مرّدد شده و نماز را ادامه داده و پس از گذشتن مدّت قابل توجهّی، تصمیم به خواندن آنها گرفته باشد.
6. نماز جماعت باشد.