مسأله 1477. هر وقت انسان اسم مبارک حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وأله وسلم)مانند محمّد و احمد (صلی الله علیه وأله وسلم)یا لقب و کنیۀ آن جناب، مثل مصطفیٰ و ابو القاسم (صلی الله علیه وأله وسلم)را بگوید یا بشنود، هرچند در نماز باشد، مستحب است صلوات بفرستد.

این حکم در وقتی که فرد کلماتی مانند رسول اللّه، پیامبر اکرم، پیغمبر خدا(صلی الله علیه وأله وسلم)و مانند آن، که مراد از آن، حضرتش(صلی الله علیه وأله وسلم)باشد یا ضمیری که به حضرتش(صلی الله علیه وأله وسلم)برگشت می‌کند، را بگوید یا بشنود نیز جاری است.

مسأله 1478. مستحب است فرد هنگام نوشتن اسم یا لقب یا کنیۀ مبارک حضرت رسول(صلی الله علیه وأله وسلم)، صلوات را هم به‌طور کامل بنویسد و نیز بهتر است هر وقت آن حضرت(صلی الله علیه وأله وسلم)را یاد می‌کند، صلوات بفرستد.

مسأله 1479. هر گاه اسم مبارک حضرت رسول(صلی الله علیه وأله وسلم)مکرّر ذکر شود، مستحب است صلوات را مکرّر کند و بلند کردن صدا به صلوات بر حضرتش (صلی الله علیه وأله وسلم)مستحب است و روایت شده که نفاق را از بین می­برد.

مسأله 1480. هر گاه انسان در بین تشهّد اسم مبارک حضرتش(صلی الله علیه وأله وسلم)را بشنود، می‌تواند به صلواتی که در تشهّد واجب است، اکتفا کند.

مسأله 1481. احتیاط آن است که فرد برای درک فضیلت صلوات و به‌جا آوردن امر مستحبی در این مورد، بین ذکر اسم مبارک حضرت رسول(صلی الله علیه وأله وسلم)و صلوات، فاصله زیاد نیندازد، پس اگر در اثنای قرائت نماز اسم مبارک حضرت رسول(صلی الله علیه وأله وسلم)را بگوید یا بشنود، صلوات را تا آخر سوره تأخیر نیندازد، مگر آن که در اواخر آن باشد و فاصله زیاد محسوب نگردد.

مسأله 1482. در هنگام گفتن یا نوشتن صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه وأله وسلم)، سزاوار نیست صلوات بر آل آن حضرت ترک شود؛

بنابراین، بهتر است به جای گفتن یا نوشتن «صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ» یا «صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَیْهِ» یا «اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّد» گفته شود یا نوشته شود: «صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ» یا «صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَیْهِ وَآلِهِ» یا «اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ».

مسأله 1483. هر گاه نام سایر انبیا یا ائمّه صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَیْهِم ذکر شود، صلوات بر آنان نیز مستحب است.