«اَلْحَمْدُ لِلهِ، أَشْهَدُ أَنْ‌لا إِلٰهَ إِلَّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریٖکَ لَهُ»، یعنی «حمد و ستایش مخصوص پروردگار است و شهادت می‌دهم که خدایی سزاوار پرستش نیست، مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد».

«وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ»، یعنی «شهادت می‌دهم که محمّد(صلی الله علیه وأله وسلم)‏ بندۀ خدا و فرستادۀ اوست».

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ»، یعنی «خدایا رحمت بفرست بر محمّد و آل محمّد».

«وَتَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وارْفَعْ دَرَجَتَهُ»، یعنی «قبول کن شفاعت پیغمبر(صلی الله علیه وأله وسلم)را و درجۀ آن حضرت(صلی الله علیه وأله وسلم)را نزد خود بلند و رفیع گردان».

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا النَّبیُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ»، یعنی «درود و سلام بر تو ای پیغمبر و رحمت و برکات خدا بر تو باد».

«السَّلامُ عَلَیْنا وَعَلیٰ عِبادِ اللّهِ‏ الصّٰالِحیٖنَ»، یعنی «درود و سلام از خداوند متعال بر ما نمازگزاران و تمام بندگان شایسته او».

«السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَرَحْمةُ اللّهِ‏ وَبَرکاتُهُ»، یعنی «درود و سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما باد» و احتیاط مستحب است در این دو سلام به‌طور اجمالی، قصد سلام بر کسانی را داشته باشد که مقصود شرع مقدّس اسلام از این دو سلام، آنها بوده‌اند، هرچند از بعضی از روایات استفاده می‌شود آنها دو ملک راست و چپ و مؤمنین می‌باشند.