مسأله 1435. انسان باید در رکعت دوّم تمام نمازهای واجب و مستحب و رکعت سوّم نماز مغرب و رکعت چهارم نماز ظهر و عصر و عشاء، بعد از سجدۀ دوّم بنشیند و در حال آرام بودن بدن، تشهّد بخواند؛ یعنی بگوید: «أَشْهَدُ أَنْ لاٰ إِلٰهَ إِلَّا اللّهُ ‏ُوَحْدَهُ لاٰ شَریٖکَ لَهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ»؛ همچنین اگر بگوید: «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ إِلَّا اللّهُ و اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِه عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ» نیز کافی است.
شایان ذکر است، در نماز وتر هم خواندن تشهّد لازم است.

مسأله 1436. فرد هنگام تشهّد در صورت امکان، باید هر طور که عرفاً نشستن بر آن صدق می‌کند، بنشیند و هنگام گفتن ذکر، استقرار و آرامش بدن را رعایت نماید و نیز کلمات تشهّد را به عربی صحیح و طوری که معمول است پشت سر هم و با رعایت موالات بگوید؛ البتّه فاصله شدن بین عبارت‌های تشهّد، به ذکرها و دعاهایی که وارد شده است اشکال ندارد.