مسأله 1431. هر گاه انسان برای به‌جا آوردن سجدۀ واجب قرآن، پیشانی را به قصد سجده بر زمین بگذارد، هرچند ذکر نگوید، کافی است و گفتن ذکر واجب در سجود نماز، در سجدۀ تلاوت مستحب است و بهتر این است که بگوید:
«لا إِلٰهَ إِلَّا اللّهُ‏ حَقّاً حَقّاً، لا إِلٰهَ إِلَّا اللّهُ‏ إیٖماناً وَتَصْدیٖقاً، لا إِلٰهَ إِلَّا اللّهُ‏ عُبُوْدیَّةً وَ رِقّاً، سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً، لا مُسْتَنْکِفاً وَلا مُسْتَکْبِراً، بَلْ أَنْا عَبْدٌ ذَلیٖلٌ ضَعیٖفٌ خائِفٌ مُسْتَجیٖرٌ».
مسأله 1432. سجدۀ واجب قرآن، تکبیرة الاحرام، تشهّد و سلام ندارد و مستحب است بعد از سر برداشتن از سجدۀ تلاوت، تکبیر بگوید.
مسأله 1433. در مواردی که فرد باید دو بار یا بیشتر سجدۀ تلاوت به‌جا آورد، پس از انجام سجدۀ تلاوت اوّل، برداشتن پیشانی از مُهر و گذاشتن آن به نیّت سجدۀ تلاوت دوّم کافی است و لازم نیست برای انجام سجدۀ تلاوت دوّم بنشیند یا سایر اعضای سجده (غیر از پیشانی) را نیز از زمین بردارد، هرچند این کار مطابق با احتیاط مستحب است.