مسأله 1327. خم شدن باید به اندازه‌ای باشد که بتواند سر همۀ انگشت­ها از جمله انگشت شست را به زانو بگذارد. خم شدن به این مقدار برای زنان، بنابر احتیاط واجب است.

مسأله 1328. خم شدن باید به قصد رکوع و خضوع در برابر پروردگار متعال باشد؛ پس اگر به قصد کاری دیگر مثلاً برای کشتن جانوری یا برداشتن چیزی از روی زمین خم شود، نمی‌‌تواند آن را رکوع به حساب آورد؛ بلکه باید بایستد و دوباره برای رکوع خم شود و با این عمل، رکن زیاد نشده و نماز باطل نمی‌شود.

مسأله 1329. هر گاه فرد رکوع را به‌طور غیر معمول به‌جا آورد؛ مثلاً به چپ یا راست خم شود یا زانوها را به جلو بیاورد، هرچند دست‌‌های او به زانو برسد، کافی نیست؛ امّا اگر به اندازۀ رکوع به‌طور معمول خم شود، ولی سر انگشتان را به زانو نگذارد، اشکال ندارد.

مسأله 1330. کسی که دست یا زانوی او با دست و زانوی دیگران فرق دارد - مثلاً دستش خیلی بلند است که اگر کمی خم شود به زانو می‌رسد، یا زانوی او پایین‌تر از مردم دیگر است که باید زیاد خم شود تا دستش به زانو برسد- باید به اندازۀ معمول خم شود.

مسأله 1331. کسی که نشسته رکوع می‌کند، باید به قدری خم شود که صورتش مقابل زانوها برسد و احتیاط مستحب است به اندازه‌ای که صورت مقابل جای سجده برسد، خم شود.

مسأله 1332. اگر بعد از آنکه فرد به حدّ رکوع رسیده، عمداً سر از رکوع بردارد و دو مرتبه به اندازۀ رکوع خم شود، نمازش باطل است.