دوران کودکی، بهترین و مناسب­ترین زمان اثر‌گذاری در عقل و اندیشه و روح و روان انسان است، بذر هویّت دینی و مذهبی و ارتباط معنوی با خداوند متعال در بستر کودکی کاشته می‌شود و با گذشت زمان و رشد سنّی کودک، ثمره می­دهد و ریشه ­هایش استوارتر می­شود.
بر این اساس، سزاوار است پدر و مادر، فرزندان خود را از همان دوران قبل از بلوغ به تدریج با اهمیّت نماز و کیفیّت انجام آن آشنا سازند و آنان را به خواندن نماز عادت دهند تا پس از رسیدن به سنّ تکلیف، آمادگی کامل برای خواندن نماز صحیح به‌طور مرتّب داشته باشند و در این زمینه، از حضرت صادق(علیه السلام) نقل شده است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه وأله وسلم)فرمودند: «فرزندان خود را در سنّ هفت سالگی[1] به نماز خواندن امر کنید...».[2]
همچنین، در تمرین نماز به کودکان، شایسته است مسائل وضو و کیفیّت وضو گرفتن و سایر مقدّمات، مقارنات و مبطلات نماز نیز به تدریج به آنان یاد داده شود.
شایان ذکر است، خواندن نمازهای یومیّه برای بچّۀ نابالغ ممیّز - معنای ممیّز در مسألۀ «4» بیان شد - مشروع، بلکه مستحب است و با رعایت شرایط صحّت نماز، صحیح نیز می­باشد.