مسأله 595. اگر زن بیشتر از ده روز خون ببیند و دارای عادت وقتیّه باشد، ولی آن را به کلّی فراموش کرده باشد، طوری که حتّی به‌طور اجمالی هم، زمان آن را به یاد نمی‌آورد، چنین زنی حکم زن مبتدئه را دارد که در مسائل «585 تا 587» ذکر شد؛ ولی اگر زمان آن را به‌طور اجمالی به یاد می­آورد، در تعیین روزهای حیضش باید طوری عمل نماید که زمان مذکور را جزء ایّام عادتش قرار دهد، هرچند خون، نشانه­های حیض را نداشته باشد.
بنابراین، زنی که زمان عادت وقتیّۀ ماهانۀ خویش را فراموش کرده، ولی می­داند زمان خاصّی که کمتر از سه روز است و فعلاً در این زمان هم خون دیده، جزئی از عادت وقتیّۀ او بوده، چنانچه بخواهد حسب وظیفه[1] با معیار اوّل از معیارهای سه گانه، یعنی با مراجعه به نشانه­های خون، روزهای حیض خود را مشخّص نماید، باید خونی که نشانه­های حیض را داراست و در این زمان هم واقع شده، حیض قرار دهد؛
امّا اگر خونی که نشانه­های حیض را دارد، در زمان مورد نظر نباشد، نمی‌تواند آن را حیض قرار دهد، مثلاً اگر زن ناسیه بداند روز سوّم ماه جزء عادت او بوده و اکنون از اوّل تا بیستم ماه به‌طور مستمرّ خون دیده و ده روز اوّل از خون مذکور، دارای نشانه­ های استحاضه و ده روز دوّم دارای نشانه­های حیض باشد، نمی‌تواند عادت خود را در ده روز دوّم ماه قرار دهد، بلکه چنین زنی فاقد نشانه محسوب شده و باید با رجوع به خویشاوندان و در صورت عدم امکان رجوع به خویشاوندان، عددی بین سه روز تا ده روز را - با توضیحی که در مسألۀ «585» ذکر شده - برای حیضش انتخاب کند، به شرط آنکه در همان زمان باشد، مثلاً اگر عدد انتخاب شده هفت روز باشد، از اوّل ماه تا هفتم را حیض قرار می­دهد و از هشتم تا بیستم ماه استحاضه محسوب می­شود.

مسأله 596. اگر زن ناسیه، زمان خاصّی که جزئی از عادت وقتیّه او باشد را نداند، ولی به‌طور اجمالی بداند که زمان عادت او تنها در قسمتی از ماه واقع شده، در این صورت نمی‌تواند ایّام حیضش را از روزهای قسمت دیگر ماه انتخاب کند، مثلاً زن ناسیه­ای که به‌طور اجمالی می­داند زمان حیض او در ده روز اوّل ماه بوده، چنانچه از اول تا بیستم ماه به‌طور مستمرّ خون دیده و ده روز اوّل از خون مذکور، دارای نشانه­های استحاضه و ده روز دوّم دارای نشانه­های حیض باشد، حقّ ندارد خون ده روز دوّم ماه را حیض قرار دهد یا نمی‌تواند عددی را که با رجوع به خویشاوندان یا انتخاب عدد برای حیضش انتخاب کرده، از ده روز دوّم ماه برگزیند، بلکه چنین زنی فاقد نشانه محسوب شده و باید با رجوع به خویشاوندان و در صورت عدم امکان رجوع به خویشاوندان، عددی بین سه روز تا ده روز را - با توضیحی که در مسألۀ «585» ذکر شده - برای حیضش انتخاب کند، به شرط آنکه در همان ده روز اوّل ماه باشد، مثلاً اگر عدد انتخاب شده هشت روز باشد، از اوّل ماه تا هشتم را حیض قرار داده و بقیّه استحاضه است.
همین طور، مثلاً زنی که از اوّل تا بیستم ماه به‌طور مستمرّ خون دیده و به‌طور اجمالی می­داند وقت عادت او در دهۀ دوّم ماه بوده، نه دهۀ اوّل ماه و روز اول عادتش را در دهۀ دوّم نمی­داند، در این صورت نمی‌تواند عادت خود را در ده روز اوّل ماه قرار دهد و چنانچه تعیین روزهای حیض از روی نشانه­های آن در دهۀ دوّم ممکن نباشد و عدد خویشاوندان وی در حیض مثلاً هفت روز باشد، وی از روز یازدهـم[2] تا هفدهـم ماه را حیـض قرار می­دهد و بقیّه استحاضـه اســـت.