مسأله 488. دوّمین شرط خون حیض آن است که قبل از یائسگی باشد. بنابراین، خونی که زنان بعد از یائسگی می‌بینند، حیض نیست، خواه نشانه‌های حیض را داشته باشد یا نه؛
«سنّ یائسگی» در زنان، شصت سال قمری است[1] و خونی را که زنان پس از تمام شدن شصت سال قمری می‌بینند، حکم حیض را ندارد و زن در فاصلۀ پنجاه تا شصت سال قمری، چه قُرَشیّه[2] باشد و چه غیر قرشیّه، حیض می‌بیند و زن‌هایی که قرشیّه نیستند، چنانچه در این فاصله (پنجاه تا شصت سالگی) خونی مشاهده نمایند که اگر قبل از این سنّ مشاهده می­شد، حیض به حساب می‌آمد، باید کارهایی که بر حائض حرام است را ترک کنند و احتیاط مستحب است وظایف مستحاضه را نیز انجام دهند.[3]

مسأله 489. زنی که شک دارد یائسه شده یا نه، یعنی شصت سال قمری‌اش کامل شده یا نه، اگر خونی ببیند و نداند حیض است یا نه، باید بنا بگذارد که شصت ساله نشده و یائسه نیست.

مسأله 490. زن حامله و زنی که بچّه شیر می‌دهد، ممکن است حیض ببینند و حاملگی و شیر دادن با حیض شدن، هم‌ زمان امکان‌پذیر است و احکام زن حامله و غیر حامله فرقی ندارد؛
ولی زن حامله‌ای که عادت وقتیّه دارد، در صورتی که بعد از گذشتن بیست روز از اوّل عادتش، خونی ببیند که صفات حیض را دارد، لازم است بنابر احتیاط واجب، کارهایی که بر حائض حرام است را ترک کرده و کارهایی که بر مستحاضه واجب است را هم انجام دهد.