- وقت غسل جمعه از اذان صبح جمعه شروع شده و پایان وقت ادای آن بنابر احتیاط واجب، غروب آفتاب روز جمعه می‌باشد[1] و بهتر آن است که نزدیک ظهر به‌جا آورده شود و اگر تا ظهر جمعه انجام نشود، بهتر آن است که بدون نیّت ادا و قضا، تا غروب به‌جا آورده شود.
- اگر فرد روز جمعه تا پایان روز غسل نکند، مستحب است بعد از آن در شب‌شنبه یا روز شنبه قضای آن را به‌جا آورد و پایان وقت قضای آن بنابر احتیاط واجب، غروب آفتاب روز شنبه است، هرچند بهتر است قضای غسل جمعه را در شب شنبه انجام نداده و آن را در روز شنبه در فاصلۀ زمانی اذان صبح تا غروب به‌جا آورد.
- کسی که می‌داند روز جمعه، آب پیدا نخواهد کرد، می‌تواند روز پنج‌شنبه یا شب جمعه، غسل را رجاءً انجام دهد، ولی این غسل جمعه که رجاءً انجام می‌شود، کفایت از وضو نمی‌کند.
- مستحب است انسان هنگام غسل جمعه بگوید:
«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ إلّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریٖکَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُه، اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْنیٖ مِنَ التَّوّابیٖنَ وَاجْعَلْنیٖ مِنَ المُتَطَهِّریٖنَ».
2 تا 7. غسل شب اوّل و هفدهم و نوزدهم و بیست و یکم و بیست و سوّم و بیست و چهارم ماه رمضان.
8 و 9. غسل روز عید فطر و عید قربان، و وقت آن از اذان صبح شروع می‌شود و پایان وقت آن بنابر احتیاط واجب، غروب آفتاب روز عید است[2] و بهتر آن است پیش از نماز عید به‌جا آورده شود.
10 و 11. غسل روز هشتم و نهم ذی‌حجّه، و در روز نهم بهتر آن است که در وقت ظهر به‌جا آورده شود.
12. غسل کسی که جایی از بدنش را به بدن میّتی که غسل داده‏اند رسانده باشد.
13. غسل إحرام.
14. غسل وارد شدن به حرم مکّه.
15. غسل وارد شدن به مکّه.
16. غسل زیارت خانۀ کعبه.[3]
17. غسل وارد شدن به کعبه.
18. غسل برای نَحْر و ذبح (در مناسک حج).
19. غسل برای سر تراشیدن (حَلْق در مناسک حج).
20. غسل برای وارد شدن به حرم مدینۀ منوّره.
21. غسل برای وارد شدن به مدینۀ منوّره.
22. غسل برای وارد شدن به مسجد پیامبرˆ.
23. غسل وداع قبر مطهّر پیامبرˆ.
24. غسل برای مباهله با خَصم (دشمن).
25. غسل برای نماز استخاره.[4]
26. غسل برای نماز استسقا و طلب باران.[5]
شایان ذکر است، غسل‌های مذکور به ادلّۀ معتبر، مستحب بودن آنها ثابت شده است.

مسأله 482. فقهای عظام - رضوان اللّه تعالی علیهم - موارد زیادی را جزء غسل‌های مستحبی نقل فرموده‏اند که از جملۀ آنها این چند غسل است:
1. غسل تمام شب‌های فرد ماه رمضان، غسل تمام شب‌های دهۀ آخر آن (غیر از موارد مذکور در بند 2تا 7مسألهٔ «481») و غسل دیگری در آخر شب بیست و سوّم ماه رمضان نزدیک طلوع فجر، غسل روز اوّل ماه رمضان و غسل شب عید فطر.
2. غسل روز عید نوروز .
3. غسل روز نهم و هفدهم ربیع الأول.
4. غسل اوّل و نیمه و آخر ماه رجب و روز مبعث (بیست و هفتم ماه رجب).
5. غسل روز پانزدهم شعبان.
6. غسل روز بیست و چهارم و بیست و پنجم ذی ‌القعده.
7. غسل روز هجدهم و بیست و چهارم ذی ‌الحجّه.
8. غسل کسی که در حال مستی خوابیده.
9. غسل زنی که برای غیر شوهرش بوی خوش استعمال کرده است.
10. غسل کسی که برای تماشای دار آویخته رفته و آن را دیده باشد؛ ولی اگر اتّفاقاً یا از روی ناچاری نگاهش بیفتد یا مثلاً برای گواهی و شهادت دادن رفته باشد، غسل مستحب نیست.
11. غسل برای ورود به مسجد الحرام.
12. غسل برای زیارت معصومین‰ از دور یا نزدیک.
13. غسل اعمال امّ داوود در نیمۀ ماه رجب.
شایان ذکر است، مستحب بودن این غسل‌ها ثابت نیست و کسی که می‌خواهد آنها را انجام دهد، باید به قصد رجاء به‌جا آورد.

مسأله 483. انسان می‌تواند با غسل­هایی که مستحب بودن آنها شرعاً ثابت شده، مانند موارد مسألۀ «481»، بدون اینکه وضو بگیرد، کاری مانند نماز را - که وضو لازم دارد - انجام دهد؛
امّا غسل‌هایی که رجاءً به‌جا آورده می‌شود - مانند موارد مسألۀ «482» - چنین نیست. بنابراین، برای انجام کاری که وضو لازم دارد، نمی‌توان به این غسل اکتفا نمود؛ بلکه باید وضو گرفته شود.[6]