مسأله 442. هفت چیز بر جنب حرام است:
اوّل: رساندن جایی از بدن خود به خطّ قرآن.
دوّم: بنابر احتیاط واجب، رساندن جایی از بدن خود به اسم مبارک ذات خداوند متعال، به هر زبانی که باشد و صفات مخصوص او؛[1]
احتیاط مستحب آن است که فرد، اسماء پیامبران و امامان و حضرت زهرا‰ را هم در حالت جنابت لمس ننماید.
سوّم: وارد شدن به مسجد الحرام و مسجد پیامبرˆ، هرچند از یک در داخل و از در دیگر خارج شود.
چهارم: توقّف در مساجد دیگر؛ ولی اگر از مسجد عبور کند، مثل اینکه از یک درِ مسجد داخل و از درِ دیگر خارج شود، مانعی ندارد.
مشاهد مشرّفۀ معصومین و حرم امامان(علیهم السلام)، بنابر احتیاط لازم، در این رابطه، حکم مساجد را دارند و منظور از حرم، روضۀ منوّره است، یعنی قسمتی که ضریح مقدّس یا قبر مطهّر در آن قرار دارد و رواق‌ها و صحن‌های متبرّکه و نیز تمام حرم امام‌زادگان، حکم مشاهد مشرّفۀ معصومین(علیهم السلام) را ندارند؛ مگر جایی که مسجد بودنش ثابت باشد.
شایان ذکر است، نمازخانه‌های منازل، ادارات، کارخانجات، مدارس و مانند آن و همین طور حسینیه‌ها، مزار شهدا، قبرستان مؤمنین و مانند آنکه مسجد نیستند، حکم مساجد را ندارند.
پنجم: وارد شدن به مسجد برای برداشتن چیزی.
ششم: وارد شدن به مسجد برای گذاشتن چیزی؛ البتّه این حکم در صورتی که قرار دادن شیء در مسجد، در حال عبور از آن باشد یا فرد خودش وارد مسجد نشده و از بیرون چیزی را در مسجد بگذارد، بنابر احتیاط واجب است.
هفتم: خواندن هر یک از آیاتی که دارای سجدۀ واجب هستند و آن در چهار سوره است:
1. سورۀ سی و دوّم قرآن، سجده (الم تنزیل) آیۀ پانزدهم؛
2. سورۀ چهل و یکم قرآن، فصّلت (حٰم سجده) آیۀ سی و هفتم؛
3. سورۀ پنجاه و سوّم قرآن، (وَالنَّجْم) آیۀ آخر؛
4. سورۀ نود و ششم قرآن، عَلَق (إقْرَأ) آیۀ آخر.
احتیاط مستحب آن است که فرد، سایر آیات این چهار سورۀ سجده­­دار را هم نخواند.