مسأله 30: جنابت به دو صورت محقق می‌شود:
اول: بیرون آمدن منی، خواه با آمیزش جنسی باشد یا با محتلم شدن در خواب و یا غیر آن دو، و منی مایعی لزج و غلیظ و شیری‌رنگ است که گاهی اوقات به زردی یا سبزی می‌زند و بوی آن شبیه خمیر تخمیر شده است و معمولاً هنگام رسیدن به اوج لذت جنسی با جهش خارج شده و پس از آن سستی بدن را به همراه دارد.
و هرگاه از کسی مایعی خارج شود و به منی بودن آن شک داشته باشد، چنانچه هر سه علامت شهوت و جهش و سستی بدن را داشته باشد حکم به منی بودن آن می‌شود و اگر یکی از آن علائم را نداشته باشد حکم منی را ندارد، و اما در شخص مریض کافی است مایع با شهوت خارج شود تا حکم منی را داشته باشد.
آنچه گذشت مربوط به منی مرد بود، و نسبت به زن: مایعی که هنگام رسیدن به اوج لذت جنسی از فرج او خارج می‌شود نیز حکم منی مرد را دارد، خواه خروج آن در خواب صورت گیرد یا در بیداری.
دوم: آمیزش جنسی که با داخل شدن سرِ آلت تناسلی مرد (ختنه‌گاه) در فرج یا دُبر زن محقق می‌شود، و موجب جنابت مرد و زن می‌شود، هرچند انزال صورت نگیرد.
مسأله 31: برای انجام دادن اعمالی مانند نماز که مشروط به طهارت از حدث اکبر هستند غسل جنابت لازم است، و بر جُنُب چند چیز حرام است:
1- رساندن جایی از بدن به خط قرآن کریم.
2- رساندن جایی از بدن به لفظ جلاله (اللّه) و دیگر اسماء و صفات مختص او مانند خالق ـ بنابر احتیاط واجب ـ.
3- خواندن آیات دارای سجده واجب: آیه پانزدهم سوره سجده، آیه سی وهفتم سوره فصلت، آیه شصت و دوم سوره نجم و آیه نوزدهم سوره علق.
4- توقف در مسجد یا داخل شدن به آن هرچند برای برداشتن یا گذاشتن چیزی باشد، بلکه بنابر احتیاط واجب جایز نیست چیزی را در مسجد قرار دهد هرچند در حال عبور از مسجد باشد یا خودش وارد مسجد نشده و از بیرون چیزی را در مسجد بگذارد.
البته شخص جُنُب می‌تواند از مسجد عبور کند به این ترتیب که از یک درِ مسجد داخل و از درِ دیگر خارج شود، مگر در مسجدالحرام و مسجدالنبی(صلی الله علیه وآله) که عبور از آن‌ها برای جُنُب حرام است، و مشاهد مشرفه معصومین(علیهم السلام) و حرم امامان(علیهم السلام)، بنابر احتیاط واجب، در این احکام ملحق به سایر مساجد هستند.